Opis: La legenda Józefa: Reżyseria: Philippe Lespinasse. Historia zaczyna się w latach 80. w Bordeaux, kiedy urbanistyka – inna nazwa taniego budownictwa mieszkaniowego w miejsce robotniczej i robotniczej historii dzielnicy – ​​nie szalała jeszcze zbyt mocno. W szczególności w „Bassins à Flots” znajdowały się duże statki rybackie, które wypływały na długie kampanie w Nowej Funlandii. Do 1986 r. Zelandia, Islandia i komendant Gué wyładowywali dorsza w Bordeaux. Suszarki znajdowały się w Bègles, „po zawietrznej” Bordeaux. Do lat pięćdziesiątych XX wieku było ich około trzydziestu. Łodzie były czasami uzbrojone w Bretanii, zwłaszcza w St Malo, ale w Bretanii nigdy nie suszono dorsza. W Bacalan była cała gospodarka związana z operacjami portowymi. Bary, monterzy, sprzedawcy sprzętu... Po rozstaniu złożyłem podanie o przyjęcie na pokład w charakterze marynarza. Zostałem zabrany. Niestety wypadek motoroweru dzień przed wyjazdem zniweczył mój projekt. Nie zostałem marynarzem, ale trzydzieści lat później nadal wszedłem na pokład ostatniego francuskiego statku przetwórni, aby przez 45 dni łowić ryby podczas sztormu. Tyle że w teście faktów moje sny musiały się dostosować. Historii rybaków i Nowofundlandczyków nie można już opowiadać tak, jak w latach pięćdziesiątych XX wieku, z chwałą i epickimi historiami. Dziś rybołówstwo pełne jest pytań, których sami sobie nie zadaliśmy. Jak to opowiedzieć, nie moralizując, zachowując ducha przygody? Jak opowiedzieć historię skazańców, którzy wypływają na morze na sześć do ośmiu miesięcy, aby wyżywić ziemię? Łódź, na której zostawiłem Joseph Roty, potwór o długości 95 metrów z 50 ludźmi na pokładzie, jest dziś ostatnim francuskim statkiem fabrycznym. Ma zamiar przejść na emeryturę. Z tymi ludźmi, których podziwiam, ale którzy uczestniczą w samobójczej ekonomii, spędziłem 45 dni w burzy, w intymności ich życia, ich świadectw. 45 dni z ostatnimi skazańcami morskimi